Ένα καλό παράδειγμα είναι ο ανανάς. Ένα χυμώδες και μοναδικό σε γεύση φρούτο που ευδοκιμεί σε τροπικά κλίματα. Χαβάη, Ταϊλάνδη, Φιλιππίνες, Κίνα, Βραζιλία και Μεξικό είναι οι κυριότερες χώρες που ασχολούνται με την εμπορική παραγωγή του.
Είναι μια καλή πηγή βιταμίνης C, βιταμίνης Β6, μαγγανίου και χαλκού. Περιέχει επίσης το πεπτικό ένζυμο βρομελίνη, που διαθέτει αντιφλεγμονώδεις ιδιότητες.
Ο κονσερβοποιημένος ανανάς άρχισε να πωλείται το 1901, αλλά μόνο όταν ο μηχανικός Χένρι Τζινάκα εφηύρε το 1911 μια μηχανή που μπορούσε να αφαιρέσει τον εξωτερικό φλοιό, τον πυρήνα και τα δύο άκρα 100 ανανάδων σε χρόνο μικρότερο των 60 δευτερολέπτων άρχισε η διάδοσή του.
Ο ανανάς είναι διαθέσιμος καθ’ όλη τη διάρκεια του έτους, αν και η κύρια περίοδος παραγωγής του είναι από τον Μάρτιο έως και τον Ιούνιο. Κατά μέσο όρο, παγκοσμίως καταναλώνονται περισσότεροι από 26.000 τόνοι το χρόνο.
Από που προέρχονται όλοι αυτοί οι ανανάδες; Πώς αναπτύσσονται;
Στην ταινία τους, “The Bitter Price of Tropical Fruits”, οι Arne Lorenz και Petra Pommerenke εκθέτουν τη σκοτεινή πλευρά της βιομηχανίας ανανά. Μιας βιομηχανίας που συνδέεται με τη χρήση βαρέων φυτοφαρμάκων, τη ρύπανση των υδάτων, την αποψίλωση των δασών και την εκμετάλλευση αγροτών που αναγκάζονται να εργάζονται σε επικίνδυνες συνθήκες κυριολεκτικά για ψίχουλα.
Μπορούν οι καταναλωτές να αγοράσουν ανανά με καθαρή συνείδηση; Οι κινηματογραφιστές κατευθύνθηκαν στην Κόστα Ρίκα για να μάθουν.
πηγή: organicconsumers.org
Διαβάστε επίσης: